Green Velo

Szlak żółty w gminie Bartoszyce to około 30-kilometrowa trasa, poprowadzona na północ od Bartoszyc. Biegnie przez malownicze, pagórkowate tereny, gruntowymi i asfaltowymi drogami, miejscami po bruku i odcinkach piaszczystych. Szlak praktycznie nieoznakowany i pozbawiony infrastruktury rekreacyjnej.

Ogólny przebieg szlaku: Dąbrówka, granica z Bartoszycami (0,0 km) - Nalikajmy (2,8 km) - Basze (7,8 km) - Bezledy (13,6 km) - Solno, jeziorko (17,6 km) - Bezledy (21,6 km) - Kiertyny Małe (24,3 km) - Nalikajmy (28,0 km) - Dąbrówka, granica z Bartoszycami (30,9 km).

Wraz z dojazdem z i do centrum Bartoszyc trasa liczyć będzie ok. 35 kilometrów.
Trasa rozpoczyna się w północnej części Bartoszyc. Biegnie przez kilka wsi do drogi krajowej we wsi Bezledy, na zmianę przez pola i lasy. W pobliżu znajduje się jedno ważniejszych, drogowych przejść granicznych na polsko-rosyjskiej granicy.
W miejscowościach na szlaku zachowały się liczne stare domy z czerwonej cegły, pokryte ceramiczną dachówką i posiadające ozdobne gzymsy i fryzy. Takie budownictwo charakterystyczne było dla całego obszaru Prus Wschodnich w XIX i początku XX wieku. Zachowane do dzisiaj obiekty tworzą charakterystyczny krajobraz kulturowy wsi warmińskiej. Mimo zniszczeń dokonanych przez Armię Czerwoną w czasie ofensywy 1945 roku oraz późniejszej, wieloletniej dewastacji opuszczonych majątków, w ostatnich latach uroda dawnej architektury odkrywana jest na nowo.
Trasa po przekroczeniu drogi krajowej biegnie na zachód cztery kilometry do Jeziora Solno. Następnie szlak wraca do Bezled i biegnie drogą krajową na południe. Stamtąd ponownie prowadzi lasami i polami do wsi Nalikajmy, skąd wraca do Bartoszyc.
Przy okazji wycieczki tym szlakiem warto zobaczyć miasto Bartoszyce. Posiada ono wielowiekową historię i tradycję, łączącą w sobie wpływy polskie i niemieckie. Niemal od zawsze było miastem granicznym - najpierw pomiędzy należącą do Królestwa Polskiego Warmią a Państwem Krzyżackim, następnie zaś z Królestwem Prus. Od 1945 r. tylko nieco ponad 10 km dzieli miasto od granicy z Obwodem Kaliningradzkim Federacji Rosyjskiej.
Nazwa Bartoszyc pochodzi prawdopodobnie od dawnego pruskiego plemienia Bartów, do XIII wieku zamieszkujących te okolice. Około 1240 roku w miejscu dawnego grodu pruskiego Krzyżacy zbudowali strażnicę, którą zastąpiono później murowanym, niezachowanym do dzisiaj zamkiem. Miasto lokowano w XIV w. i wkrótce otoczono murami, a Bartoszyce zyskały na znaczeniu po wojnie trzynastoletniej. Stały się wówczas jednym z najliczniejszych miast, okrojonego przez II pokój toruński, państwa Zakonu Krzyżackiego. Rozwinął się handel z Polską, a miasto uzyskało status drugiego co do ważności, po Królewcu, miasta Prus Książęcych.
Miasto posiada dobrze zachowany, średniowieczny układ urbanistyczny oraz liczne zabytki. Nie przetrwał niestety zamek krzyżacki, a zniszczenia zabudowy w czasie II wojny światowej miasta wyniosły ok. 50%. Warto zobaczyć w szczególności bazylikowy, gotycki kościół pw. św. Jana Chrzciciela oraz Bramę Lidzbarską, będącą pamiątką po średniowiecznych fortyfikacjach miejskich. Jeszcze starsze czasy pamiętają kamienne posągi, zwane „babami pruskimi”, ustawione przy jednym z rond. Bartoszyce są często odwiedzane przez spływających Łyną kajakarzy.

Atrakcje na szlaku:

1. Bartoszyce - zabytki, układ urbanistyczny

2. Krajobrazy na szlaku (malownicze widoki)

3. Ceglana zabudowa wsi na szlaku, typowa dla tego obszaru

Szlak nie jest w całości przejezdny dla roweru z sakwami / przyczepką rowerową. Szlak poprowadzony w całości lub części po drogach, gdzie natężenie ruchu pojazdów jest średnie, występuje min. 1 niebezpieczne skrzyżowanie (pozbawione przejazdów rowerowych lub sygnalizacji świetlnej), raczej nie polecany dla rodzin z dziećmi. Szlak o charakterze rekreacyjnym.